25) காட்சிப் பொருளாகும் கன்னியர்

நூல்கள்: இஸ்லாம் கூறும் குடும்பவியல்

அலுவலங்களில் வேலைக்கு அமர்த்தப்படும் பெண்களில் பாதி பேரைத் தான் வேலை பார்ப்பதற் கென்று சேர்க்கிறார்கள். இன்னொரு பாதி பெண்களைச் சேர்ப்பது அவர்களைக் காட்டி ஆள் பிடிப்பதற்குத் தான்.

வேலை பார்க்கும் இடத்தில் ஆண்களை உட்கார வைத்தால் ஆண்கள் கூட்டம் வராது. பெண்களை மேக்கப் போட்டு உட்கார வைத்து விட்டால் அவளிடம் வழிவதற்காக வருகிறவர்கள் அதிகம் பேர் உள்ளனர். வருகின்ற வாடிக்கையாளர்களை ஈர்ப்பதற்காகத்தான் பெண்களை வேலைக்கு வைக்கிறார்கள். அப்படியெனில் பெண்களை, ஆண்கள் ரசிக்கும் போகப் பொருளாக ஆக்கிவிட்டனர் என்பது தான் இதன் பொருள்.

உதாரணத்திற்கு ஐ.டி. நிறுவனங் களில் பெண்களை வேலைக்குச் சேர்க்கும் போது, விண்ணப்பத் திலேயே சில கேள்விகளைக் கேட்டிருப்பார்கள்.

நீங்கள் மாதந்தோறும் பியூட்டி பார்லருக்கு (அழகு நிலையத்திற்கு)ப் போவீர்களா? என்ற கேள்வி கேட்பார்கள். அதற்கு அப்பெண் ஆம் என்று பதில் சொன்னால்தான் வேலை கிடைக்கும்.

வேலை பார்ப்பதற்கும் பியூட்டி பார்லருக்குப் போவதற்கும் என்ன சம்பந்தம்? அப்படியெனில் வேலை பார்ப்பதற்குப் பெண்களைத் தேர்ந் தெடுப்பதில்லை. வாடிக்கையாளர்களை ஈர்ப்பதற்காகப் பெண்களை வேலைக்கு வைத்துக் கொள்கிறார்கள்.

விமானங்களிலும், விமான நிலையங்களிலும் வேலை பார்க்கும் பெண்களை இதற்குச் சரியான உதாரணமாகக் கொள்ளலாம். விமானத்தில் எதற்கு பணிப்பெண்? அவர்கள் விமானத்தை இயக்கு கிறார்களா? அங்கு எந்தப் பணியும் கிடையாது.

ஆண்களின் பார்வைகளுக்குத் தீனி போடுவதற்காகத் தான் விமானப் பணிப் பெண்கள் என்று வைத்துள்ளனர். விமானத்தில் பணி யாற்றுவதற்குப் பெண்களை விடவும் ஆண்கள் மிகத் தகுதியானவர்கள். எந்த வேலையையும் விரைவாகவும் எளிமையாகவும் செய்து முடித்து விடுவார்கள். வருகிற வாடிக்கை யாளர்களைக் கவரும் விதமாக, வரவேற்பதற்காகவே பெண்களை வைத்திருக்கிறார்கள். அவர்களைத் தொட்டுப் பேசலாம், நெருக்கமாக நின்று கொள்ளலாம் அதையெல்லாம் அப்பெண் கண்டு கொள்ளக் கூடாது. இப்போது நிறைய சட்டங்கள் திருத்தப்பட்டுள்ளது.

முன்பெல்லாம் விமானத்தில் பணிப்பெண்ணாக வேலைக்குப் போகிறவள் பாலியல் சேட்டை செய்வதற்குரிய கருவி என்றாக்கி வைத்திருந்தார்கள்.

எனவே நிறைய நிறுவனங்களில் பெண்களை வேலைக்குச் சேர்ப் பதற்குக் காரணம், வருகிற ஆண்களை ஏமாற்றுவதற்குத்தான் என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். வேலை செய்ய வேண்டும் என்பதற்காகவே சேர்ப்பது கிடையாது. பெண்கள் போகிற வேலைகளில் பாதி வேலை இப்படித்தான் இருக்கும். ரிஷப்ஷன் என்ற வரவேற்பறையில் நிறுத்தப் பட்டிருப்பார்கள். சிரிப்பு வந்தாலும் வராவிட்டாலும் சிரித்தால்தான் வேலை.

ஆட்களைச் சந்திப்பதற்கு பெண்களை வேலைக்கு வைத்திருப் பார்கள். அங்கெல்லாம் சிரித்து சிரித்துப் பேச வேண்டும். கோபமே படக் கூடாது. அவர்கள் வேறு மாதிரி இரட்டை அர்த்தங்களில் பேசினாலும், அப்போதும் சிரித்துக் கொள்ள வேண்டியதுதான். கோபப்பட்டால் வேலை போய்விடும் என்றெல்லாம் கூட பயிற்சி கொடுக்கிறார்கள்.

இது ஒரு பிழைப்பா? சம்பாத்தியம் என்ற பெயரில் இந்தப் பிழைப்புக்குப் பெண்கள் வேலைக்குச் செல்லலாமா?

அவர்களது பயிற்சியே இதுதான்; வாயைத் திறந்து எந்த வார்த்தையையும் பேசிவிடக் கூடாது. உன்னை நம்பித்தான் தொழிலையே ஆரம்பித்துள்ளேன் என்று முதலாளி கறாராகச் சொல்லி வேலைக்குச் சேர்ப்பார்கள். இதுபோன்ற நிலைதான் பெண்கள் வேலைக்குச் செல்வதில் பல நாடுகளில் நடந்து கொண்டிருக்கிறது.

இதை விளங்காமல் இது பெண்களின் உரிமை என்று பேசுகிறார்கள். இதற்குப் பெயர்தான் உரிமையா? ஒரு பெண்ணிடம் இரட்டை அர்த்தத்தில் பேசுவார்கள், அதைச் சகித்துக் கொண்டு போவதற்குப் பெயர்தான் உரிமையா? இப்படிப் பேசுபவர்களைச் செருப்பைக் கழட்டி அடிக்க வேண்டும் என்பது உரிமையா? பெண்ணுரிமை பெண்ணுரிமை என்று வரட்டுத் தத்துவம் பேசுபவர்கள் பெண்களைப் போகப் பொருளாக்கி அவர்களைக் கேவலப்படுத்துகிறார்கள். இதனையெல்லாம் பெண்ணுரிமை என்று வெற்றுக் கூச்சல் போடுகிறார்கள். எனவே இப்படியெல்லாம் வேலைக்குப் போகும் பெண்கள் தேவையில்லாத விளைவுகளைச் சந்திக்கிறார்கள்.

அதேபோன்று எந்தப் பெண்ணும் வேலைக்குப் போகும் போது நல்ல மனநிலையில் தான் போவார்கள். பதவி உயர்வு தேவைப்படும் என்றால் தானாகவே முன்வந்து குழைந்து விடுவார்கள். சில பெண்கள், கிளர்க் என்றளவில் வேலை பார்த்தால், மேனேஜர் என்ற பதவி வேண்டும் என்றால், அதற்குத் தகுந்த மாதிரி பல்லைக் காட்டி குழைந்துவிட்டால் வெகு சீக்கிரமாக மேனேஜர் பதவி கிடைத்துவிடும். எவன் மேனேஜர் பதவியை வழங்குவானோ அவனை அதிகமாக அனுசரித்தால் போதுமானது.

சில பெண்கள் அலுவலகத்தில் வெகு சீக்கிரத்திலேயே சரசரவென உயர் பதவிக்கு வந்துவிடுவார்கள். பல ஆண்கள் பல ஆண்டுகளாக சாதித்துப் பெறமுடியாததை ஒரு பெண் வெகு சீக்கிரத்திலேயே பெற்று விடுவாள். எப்படி என்று கேட்டால், வெளிப்படையில் ஆணுக்கு நிகர் பெண் என்று பிதற்றிக் கொள்வார்கள். உள்ளுக்குள் ஆய்வு செய்து பார்த்தால் விசயம் வேறு விதமாகத்தான் இருக்கும்.

இப்படித் தான் நடக்க அதிக வாய்ப்புக்கள் இருக்கிறது. வல்லூறுகள் போன்று இருக்கக் கூடிய இடத்தில், 8 மணி நேரம் 10 மணி நேரம் தனியாக ஒரு பெண்ணை வேலைக்கு அனுப்புவது நியாயமா? இதற்குப் பெயர் வாழ்க்கையா? உனது பிள்ளைகளை ஒழுக்கமாகவும், பண்பாட்டுடனும், கலாச்சாரத்துடனும் வளர்த்து ஆளாக்குவதையும், ஒரு விஞ்ஞானியாக அறிஞனாக இன்ஞினியராக மருத்துவராக ஒரு மார்க்க அறிஞராக ஏதோ பெற்றோர்கள் ஆசைப்படுகிற மாதிரியோ அல்லது பிள்ளைகள் விரும்பிய மாதிரியோ வளர்ப்பதற்கு பெண்கள் குடும்பங்களில் இருந்து பணிபுரிய வேண்டாமா? இது பெரிய நிர்வாகம் இல்லையா? இது என்ன அடிமைத்தனமா? ஒரு பிள்ளையை வளர்த்து வார்த்து எடுப்பது என்பது சிறிய விஷயமா? எவ்வளவு பெரிய பொறுப்புணர்வுமிக்க காரியம்!

இவ்வளவு பெரிய பொறுப்பு பெண்களிடம் ஒப்படைக்கப் பட்டிருப்பதை விளங்காமல் தனக்கும் தனது குடும்பத்திற்கும் அவப்பெயரைச் சேர்ப்பதை சிறப்பாக நினைத்துச் செயல்படுகிற பரிதாபத்தைப் பார்க்கிறோம்.

இதுபோக வேலைக்குப் போகிற பெண்கள், தங்களது செலவில் 20 சதவீதம் அழகுக்காகவும் கவர்ச்சிக்காவும் செலவிடுவதாகவும் புள்ளி விபரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. வீட்டுக்குள் இருந்தால் இவ்வளவு தொகைக்கு தங்களை அழகுபடுத்திக் கொள்ள மாட்டார்கள். வெளியே போக வேண்டிய சூழலை உருவாக்கிக் கொண்டதால், பூ வைப்பதிலிருந்து, பியூட்டி பார்லருக்கு செலவு செய்வது, வேலைக்குத் தகுந்த மாதிரியெல்லாம் ஜோடிப்பதற்காக, வாங்குகிற சம்பளத்தில் பெருந்தொகையை இப்படி வீணடிக்கிற நிகழ்வுகளையும் அன்றாடம் பார்க்கிறோம்.

இதுபோக தற்போது அதிகமான சம்பளத்துடன் வரக்கூடிய தொழில் நுட்ப வேலைகளுக்கு பெண்கள் சென்ற பிறகு, மது குடிப்பவர் களாகவும், ஆண்களுடன் சேர்ந்து உல்லாசமாக ஊர் சுற்றக் கூடியவர் களாகவும் ஆகும் அளவுக்குக் காலம் கெட்டுவிட்டது. கல்யாணம் பண்ணாத பெண்களைக் கூட வீடுகளில் ஏன் எதற்கு என்றெல்லாம் பெற்றோர்களால் கேள்வி கேட்க முடியவில்லை.

ஏனெனில் 40,000 என்றும், 50,000 என்றும் சம்பளம் வாங்கிக் கொண்டு வருகிறாள். அவளைச் சார்ந்துதான் பெற்றோர்கள் இருக்கிற போது அவளை ஒன்றும் கண்டிக்க முடியாது. கண்ட்ரோல் பண்ணவும் முடியாது. அப்படி அக்கறையோடு கண்டித்தால், உனது வேலைப் பார்த்துக் கொண்டு போ, நான் தனியாக ரூம் போட்டு தங்கிக் கொள்கிறேன் என்று திரும்பப் பெற்றோரை மிரட்டுகிறாள்.

ஆக இப்படியெல்லாம் பெண்கள் வேலை என்றும், சம்பாத்தியம் என்றும் போய் சீரழிந்து கற்பையும் மானத்தையும் இழந்து, வாழ்க்கை நாசமாவதைப் பார்க்கிறோம். இதனால் பலவிதமான பால்வினை நோய்களுக்கும் ஆளாகிற பலரது கதைகளையும் பத்திரிக்கைகளில் அன்றாடம் படித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறோம்.

ஆக, இத்தனை கேடுகளுக்கும், விளைவுகளுக்கும் அடிப்படை, பெண்கள் பொருளாதாரத்திற்கு பொறுப்பாளர்கள் என்று நினைப்பது தான். பெண்ணும் அப்படி நினைக்கிறாள். இதுவல்ல பெண்ணுரிமை. இதுவல்ல சுதந்திரம்.

இஸ்லாமிய மார்க்கம் பெண் களுக்கு எப்படிப்பட்ட உரிமையைத் தந்திருக்கிறது எனில், குடும்பப் பொருளாதாரம் அனைத்தும் கணவன் தலையில்தான் சுமத்தியிருக்கிறது.

இன்னும் இதை விட முக்கியமாகச் சொல்வதாக இருப்பின், ஆண்கள் சம்பாதிப்பதற்கும் பெண்கள் சம்பாதிப்பதற்கும் நிறையவே வித்தியாசம் உள்ளது. ஆண்களைப் பொறுத்தளவுக்கு சம்பாத்தியத்தில் உடமையில் என்னுடையது என்று கூடுதலாக எடுத்துக் கொள்ளவே மாட்டான். நம்முடையது. நமக்குரியது என்று பொதுவாக வைத்துவிடுவான்.

பெண்கள் சம்பாத்தியம் செய்தால், அவள் தனக்கு என தனிக் கணக்கு வைத்திருப்பாள். சில கணவன்மார்கள் மிரட்டி அவளது சம்பாத்தியத்தை வாங்கி வைத்துக் கொள்வார்கள்.

அடங்கிப் போகிறவளாக இருந்தால் கொடுத்து விடுவாள். கொஞ்சம் எகிறிப் போகிறவளாக இருந்தால் இவளது சம்பாத்தியத்தில் சல்லிக் காசுகூட கணவனிடமோ கணவரது குடும்பத்தாரிடமோ கொடுக்க மாட்டாள். குடும்பத்திற்குப் பொதுவாக ஆக்கிக் கொள்ள மாட்டாள். இது என் காசு, அது உன் காசு என்று பிரித்துத்தான் தனி ராஜ்ஜியம் செய்வாள். இப்படியெல்லாம் பேசுகிற பழக்கம் வேலைக்குப் போகிற பெண்களிடம்தான் அதிகமாக இருக்கும்.

ஆனால் குடும்பத்துடன் இருக்கிற வாழ்கிற பெண்களில் பெரும்பாலும் என்ன மனநிலையில் இருப்பார்கள் எனில், கணவன் தொழிலுக்காக யாரிடமாவது கடன் வாங்க வேண்டும் என்று நினைத்தாலோ அல்லது மருத்துவத்திற்காக தேவைப்பட்டாலோ, அவனது மனைவி, “நீங்கள் தந்தவற்றையெல்லாம் சேர்த்து வைத்துள்ளேன். அதை உங்களது தேவைக்குப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்’ என்று விட்டுக் கொடுத்துவிடுவாள். என் பணத்தை எடுத்து தொழில் செய்யுங்கள்; எனது நகையை விற்று உங்களது தேவைகளை நிறைவு செய்யுங்கள் என்று சொல்வாள். இந்தத் தன்மையெல்லாம் குடும்பத்தில் அங்கமாக இருக்கிற பெண்களுக்குத் தான் வரும்.

நானும் பணம் சம்பாதிப்பேன், என்னாலும் சுயமாக சொந்தக் காலில் நிற்க முடியும் என்பவர்கள் ஆண்களைப் போன்று சம்பாதிக்கவும் முடியவில்லை. அதே நேரத்தில் கணவன் மனைவிக்குள்ள நெருக்கம் கெட்டுவிடும். நமது குடும்பம் என்பதற்கான நெருக்கம், இணக்கம் எல்லாமே நாசமாகி விடுவதையும் அன்றாடம் காண்கிறோம்.

இதையெல்லாம் ஆய்வு செய்து, மனநோய்க்கு ஆளாகுபவர்களில் ஆண்கள் அதிகமா? பெண்கள் அதிகமா? என்று புள்ளி விபரக் கணக்கை எடுத்தால் பெண்களில்தான் அதிகமானோர் மனநோய்க்கு ஆளாகுகிறார்கள் என்று நிரூபித்துள்ளார்கள்.

கர்ப்பப்பை புற்று நோய்க்குக் காரணம் அதிக வேலைப் பளு என்று கண்டறிந்துள்ளார்கள். பால் கட்டி நோய் பிடித்து அது நாளடைவில் மார்பகக் கேன்சர் போன்ற நோய்களை உருவாக்குகிறது, அதேபோன்று பெண்களுக்கு கொழுப்புச் சத்து, ரத்த அழுத்தம் போன்ற நோய்கள் அதிகரிக்கிறது, படுத்தால் தூக்கம் வராது, டென்ஷன், ஆண்களைப் போன்று பெண்களுக்கும் இன்றைய காலத்தில் கோபம் வருகிறது என்றெல்லாம் மருத்துவ ஆய்வில் வெளியிடுகிறார்கள்.

விமானப் பணிப் பெண் போன்ற பொம்மை வேலை பார்க்கிற பெண்களுக்கு பெரும்பாலும் கோபம் வருவது குறைவு, உடல் ரீதியாக சிந்தனை ரீதியாக வேலை செய்யும் பெண்களைப் பார்த்தால் ஆண்களை விடவும் கடுமையாகக் கோபமடை வதைப் பார்க்கலாம்.

உதாரணத்திற்கு, அரசு அலுவலகங் களில் பணி புரிகிறவர்களையும், பேங்குகளில் பணிபுரிகிற பெண்களையும் பார்த்தால், அவ்வளவு திமிராகவும் கோபமாகவும் பேசுவார்கள். ரேஷன் கார்டுக்கு விண்ணப்பிக்கச் சென்றால், ஆண்களை விடவும் திமிராகவும் கோபமாகவும் பெண்கள் திட்டுவதை நேரடியாகக் காணலாம். இதுவெல்லாம் வேண்டுமென்றே செய்வது கிடையாது; அதிகமான வேலைப் பழுவால் செய்கிறார்கள்.

பிள்ளை குட்டிகளை விட்டு விட்டு வந்திருப்பாள், பால் கொடுக்கும் நேரமாக இருக்கும், பிள்ளையின் மீது மனம் ஏங்கிக் கொண்டிருக்கும், பால் சுரக்கும் வேதனையில் இருப்பாள், அந்த நேரத்தில் நாம் போனால் நம்மீது அவளது ஆத்திரத்தைக் காட்டுவாள். ஏதேனும் கையெழுத்து வாங்கச் சென்றால் ஆண்களை விடவும் பன்மடங்கு கொடூரமாகப் பெண் ஊழியர்கள் நடப்பதை அன்றாடம் நம்மால் காணமுடிகிறது. இதற்கெல்லாம் காரணம் மனநோய் தான் என்று இன்றைய மனோதத்துவ ஆய்வாளர் களும், மனிதவள ஆய்வாளர்களும் சொல்வதைப் பார்க்கிறோம்.

இதையெல்லாம் ஆய்வு செய்து விட்டுத் தான், பெண்களுக்கு அதிகப்படியான வேலைப் பளுவைக் குறைத்தால் அவர்கள் தெளிவான மனநிலைக்கு வந்துவிடுவார்கள் என்றும் பரிந்துரை செய்கின்றனர் ஆய்வாளர்கள். அதிகப்படியான வேலைப் பளு என்பதில் முதல் முக்கியமானது, சம்பாதிப்பதற்காகப் பெண்கள் குடும்பங்களைப் பிரிந்து வேலைக்குச் செல்லாமல் இருந்தா லேயே போதுமானது என்கிறார்கள்.

கணவன்தான் மனைவிக்கும், பிள்ளை குட்டிகளுக்கும் குடும்பத் திலுள்ள அனைத்து உறுப்பினர்களின் அனைத்துத் தேவைகளுக்காவும் சம்பாதிக்கிற போது பெண்கள் ஏன் சம்பாதிக்க வேண்டும்? இன்னும் சொல்வதாக இருப்பின், பெண்கள் வீட்டிலும் ஆண்கள் வெளியிலும் உழைப்பதால் மிகவும் ஈடுபாட்டுடன் ஒவ்வொருவரும் தத்தமது பணிகளைச் செய்வார்கள்.

இரண்டு பேரும் வேலைக்குப் போகிறவர்களாக இருந்தால் சம்பாதிக்கும் வேலையையும் ஒழுங்காக நிறைவேற்ற முடியாமல், குடும்பப் பொறுப்புக்களையும் தட்டிக் கழிக்க நேரிடும். இரண்டு வேலைகளையுமே பதறிப் பதறி செய்ய வேண்டிய சூழல் ஏற்படுகிறது.

இதுவே கணவன் வெளியில் சென்று சம்பாத்தியம் செய்துவிட்டு வந்தால், அவர் எவ்வளவோ சிரமங்களை நமக்காகத் தாங்கிக் கொண்டு பணி செய்கிறார், அவர் வந்ததும் நாம் அனுசரித்து அவருக்குச் செய்ய வேண்டிய பணிவிடைகளைச் செவ்வனே செய்யலாம் என்று அவர் வருவதை வரவேற்று, சிரித்து, மகிழ்வித்து, அவனைக் கவர்ந்து அவனை ஆறுதல் படுத்தி, அவனை சந்தோஷப்படுத்த வேண்டும் என இதுபோன்ற குடும்பத்தை சீர்செய்யும் வேலையைச் செய்தால், கணவனின் கோபதாபத்தைக் குறைக்கிற அருமருந்தாகப் பெண் ஆகிவிடுவாள். அவளுக்கும் மனஇறுக்கம் குறைந்து விடும், அந்தக் குடும்பத்தில் சந்தோஷம் மிகைத்து, பொங்கி வழியும்.

இதுவே கணவனும் மனைவியும் வேலைக்குப் போகிறவர்களாக இருந்தால், தொழிலை முடித்துவிட்டு கணவன் மன இறுக்கத்திலேயே வருவான். இவளும் அலுவலகத்தில் பணிகளை முடித்தோ முடிக்காமலோ ஒரு வகையான இறுக்கத்துடன் தான் வருவாள். இருவரும் இந்த மனநிலையில் வந்தால், வீட்டிலும் அதுபோன்று ஒருவருக்கொருவர் எள்ளும் கொள்ளுமாய் வெடிப்பதைப் பார்க்கிறோம்.

இவள் ஒன்று சொன்னால் அவன் ஒன்று சொல்வான். இயல்புக்கு மாற்றமாக இரண்டும் பற்றிக் கொண்டு எரியும். குடும்பத்தில் எந்தவிதமான நிம்மதியும் இருக்காது.

அதன் பிறகு மாமனார், மாமியார் பேச்சுக்களின் மூலம் கூடுதலாகக் குத்திக் குத்திக் காட்டுவது, நீ எங்கே போய்விட்டு வருகிறாய்? என்று எங்களுக்குத் தெரியாதாக்கும் என்பாள். உடனே அதற்கு இவள், நான்தான் இந்தக் குடும்பத்தை தூக்கி நிறுத்தியுள்ளேன் என்று மறுமொழி உரைப்பாள். அதற்கு மாமியாரும் உடனே விட்டு விடமாட்டாள், நீ எப்படி காப்பாற்றினாய் என்று எங்களுக்குத் தெரியாதா? என்று குத்திக் காட்டி ஒரு பொடி வைத்து கேட்பாள். இப்படியெல்லாம் ஒரு பெண் இவ்வளவு சிரமத்தை அனுபவிக்க வேண்டும் என்று என்ன தேவை வந்தது?

எனவே இஸ்லாமியக் குடும்ப அமைப்பில் நாம் விளங்கிக் கொள்ள வேண்டிய அடிப்படை செய்தி, எந்தக் காரணத்தைக் கொண்டும் பெண்களின் சம்பாத்தியத்தை எதிர்பார்க்காதீர்கள். வேறு வழியே இல்லையென்றால் அதற்கு மார்க்கம் அனுமதியளிக்கிறது. ஆண்களின் சம்பாத்தியத்தில் குடும்பம் நடத்த வழியிருந்தால் பெண்களை சம்பாதிப்பதற்காக வெளியில் அனுப்பக் கூடாது.

பெண்கள் சம்பாதித்து அதில் வாழ்வது கேவலம்; அது பெண்களுக்குச் செய்யும் அநியாயம்; பெண்களுக்கு நாம் செய்யும் கொடுமை. அது உரிமை கிடையாது; உரிமை என்ற தேனை மேல் பூச்சாகத் தடவி பெண்களுக்கு விஷத்தைக் கொடுக்கிறீர்கள்; உண்மையில் அவர்களுக்கு அது நல்லது கிடை யாது; அவர்களின் உடலும், மனமும் அதைத் தாங்காது என்பதை இந்தச் சமூகம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

இந்த விஷயத்தை மாற்றி ஆண்களை பெண்கள் இடத்தில் நிறுத்திப் பாருங்கள். வெளியில் ஆண்கள் வேலை செய்து கொண்டு, பிள்ளை சுமப்பதையும் பால் கொடுப்பதையும் தவிர்த்து, பெண்கள் வீட்டில் செய்கிற எல்லாவற்றையும் செய்ய வேண்டும் என்றால் ஆண்களால் இயலுமா?

ஆண்கள்தான் டீ போட்டு பெண்களுக்குக் கொடுக்க வேண்டும், சோறு குழம்பு காய்ச்ச வேண்டும், பிள்ளைகளைக் குளிப்பாட்டி ஆடை அணிவித்து விடவேண்டும், வீட்டுச் சாமான்களைக் கழுவி தூய்மைப்படுத்த வேண்டும், மதிய உணவையும் தயாரித்து டிபனில் பாதுகாப்பு செய்ய வேண்டும், பள்ளிக் கூடத்தில் பிள்ளைகளை விடவேண்டும், பிறகு தன்னைத் தயாராக்கிக் கொண்டு வேலைக்கு ஓடவேண்டும், வேலை முடித்துவிட்டு மாலையில் வந்து டீ போட வேண்டும், இரவு உணவைத் தயாரிக்க வேண்டும்… இப்படியெல்லாம் சம்பாதிக்கும் வேலைகளையும் வீட்டைப் பராமரிக்கும் வேலைகளையும் ஆண்களிடம் கொடுத்தால் ஆண்களால் முடியுமா? பெண்களை விட உடல் பலமும், அறிவாற்றலும் உடைய ஆண்களால் முடியாவிட்டால் எல்லா வகையிலும் பலவீனமான பெண்களால் மட்டும் எப்படி இரட்டைச் சுமைகளை சுமக்க முடியும்? இது நியாயமானதா? நிச்சயம் நியாயமானது கிடையாது.

எனவே பெண்களுக்கு வேலைச் சுமையை முடிந்தளவுக்கு இலகுவாக்கி விட வேண்டும். இன்னும் சொல்லப் போனால் இல்லறத்தில் ஈடுபடப் போனால் பெண்களிடத்தில் ஒரு இயற்கையான கலை இருக்க வேண்டும். வெளியில் சுற்றித் திரியும் பெண்களுக்கு இயற்கை கலை மாற்றப்படும். வெளியில் செல்லும் போது சூரிய வெளிச்சம் அவர்களது இயற்கைத் தன்மையை மாற்றும். சூரியனிடமிருந்து வருகிற அல்ட்ரா வைலட் கதிர்கள் பெண்களின் முகத்தில் படும் போது அளவுக்கு அதிகமான முதுமைத் தோற்றத்தை பெண்களுக்கு ஏற்படுத்திவிடும்.

முஸ்லிம் சமூகப் பெண்களைப் பாருங்கள், வேறு சமூகங்களிலிருந்து தான் இஸ்லாத்திற்கு மாறியிருக் கிறோம். மாறும் போது ஆரம்பத்தில் கருப்பு நிறத் தோற்றம் மிகைத்துத்தான் இருந்தோம். இரண்டு தலைமுறை கடந்த பிறகு இன்று பெண்கள் கருப்பு நிறம் மாறி இயற்கைக் கலையோடு இருப்பதைப் பார்க்கிறோம்.

வெளியே சுற்றுவது, நாற்று நடுவதற்கும் களையெடுப்பதற்கும் வயல்வெளிகளில் அலையாமல் வேலைக்குச் சென்று சம்பாதிக்காமல் இருப்பதால் தான் இந்தப் பெண்களிடம் அழகு மிளிர்கின்றது.

இப்படியெல்லாம் இருந்தால் தான் இயற்கை அழகு கூடி, ஒரு ஆண் ரசிக்கும் தன்மையில் பெண் இருப்பாள். இல்லற வாழ்வில் ஆண் தன் மனைவியை ரசித்தால் தான் குடும்ப வாழக்கை சந்தோஷமாக அமையும்.

வெளியில் சுற்றி அலைந்து ஆண்கள் முகத்தைப் போன்று பெண்களும் தங்கள் முகத்தை முரடாக்கி வைத்துக் கொண்டிருந்தால் ஆண்கள் எப்படி பெண்களை விரும்புவார்கள்? பெண்ணின் மீது இருக்கிற நாட்டம் ஆணுக்குக் குறைந்துவிடும் அபாயம் இருக்கிறது.

எனவே பெண்கள் இப்படி யெல்லாம் வேலைக்குச் செல்லாமலும் அதிகப்படியான பளுவை நம் மீது ஏற்றிக் கொள்ளாமலும் இருந்தால்தான் பெண்களுக்கென இருக்கிற இயற்கை கலை கிடைக்கும். மனதில் நிம்மதி இருக்கும். அதனால் கணவன் நம்மைப் பார்த்ததும் நம்மீது பாசம் நேசம் கொண்டு ஆசைப்படுவதற்கு அது வழிவகுக்கும், கணவனின் கோபத்தையும் தாபத்தையும் குறைக்கிற பெண்களாக மாறலாம் என்பதைக் கருத்தில் கொண்டு, பெண்கள் நடக்க வேண்டும்.

இஸ்லாமிய குடும்ப அமைப்பில் இரண்டாவது அம்சம், பொருளா தாரத்திற்கு ஆண்கள் தான் பொறுப்பு என்பதைப் புரிந்து நடந்து கொள்ள வேண்டும்.

என்னென்ன மாதிரியெல்லாம் அந்தப் பொறுப்புக்கள் இருக்கின்றன என்பது பற்றி பார்ப்போம்.